Υπόβαθρο

Η ανάγκη για το WILDWINE

Ο αμπελοοινικός τομέας καταλαμβάνει παραδοσιακά σημαντικό μερίδιο της αγροτικής παραγωγής σε Ευρωπαϊκό επίπεδο, αντιπροσωπεύοντας το 45% των αμπελουργικών εκτάσεων, το 65% της παραγωγής, το 57% της κατανάλωσης και το 70%  των εξαγωγών παγκοσμίως. Οι οινοπαραγωγικές χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου (Γαλλία, Ελλάδα, Ιταλία και Ισπανία) αντιπροσωπεύουν συνολικά περισσότερο από το 50% της παγκόσμιας οινοπαραγωγής και εμπορίου. Ωστόσο, η παραγωγή οίνου στην ΕΕ βρίσκεται τα τελευταία χρόνια σε διαρκή ύφεση ενώ η αγοραστική ζήτηση μετακινείται διαρκώς από οίνους ευρείας κατανάλωσης σε οίνους υψηλής ποιότητας. Το αντίστοιχο μερίδιο της αγοράς έρχονται να καταλάβουν οι επονομαζόμενες χώρες του «Νέου Κόσμου», όπως οι Η.Π.Α., η Χιλή και η Αυστραλία, οι οποίες έχουν εισέρθει δυναμικά στην παγκόσμια αγορά. Σε σύγκριση με τις χώρες του «Νέου Κόσμου», ο ευρωπαϊκός οινικός τομέας εμφανίζεται κατακερματισμένος, με δυσκολία να ανταπεξέρθει στις ετήσιες παραγωγικές και ποιοτικές διακυμάνσεις. Επιπλέον, τα κόστη εναρμόνισης με τους ισχύοντες και προσεχείς κανονισμούς για την  παρουσία βιογενών αμινών και την παραγωγή οργανικού οίνου, αναμένεται να επιβαρύνουν σημαντικά τους παραγωγούς. Υπό το βάρος των τελευταίων εξελίξεων στην αγορά οίνου, η ΕΕ προχώρησε το 2008 στην αναδιάρθρωση της κοινής οργάνωσης αγοράς θέτοντας ως στόχο την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των παραγωγών, την ενδυνάμωση της φήμης των ευρωπαϊκών οίνων και την επανάκτηση του χαμένου μεριδίου αγοράς τόσο στην Ευρώπη όσο και παγκοσμίως.

Σημαντική ποιοτική παράμετρος που μπορεί να προσδώσει στο προϊόν προστιθέμενη αξία αποτελεί η έννοια της γεωγραφικής τυπικότητας: οι οίνοι μιας περιοχής θα πρέπει να διαθέτουν ιδιαίτερα τοπικά χαρακτηριστικά που να τους διαφοροποιούν από οίνους της ίδιας ποικιλίας αλλά διαφορετικής γεωγραφικής προέλευσης. Σύμφωνα με την ιδέα του «terroir», η σύσταση και τα οργανοληπτικά χαρακτηριστικά των οίνων μιας συγκεκριμένης περιοχής επηρεάζονται από το τοπικό οικοσύστημα. Η ενδογενής μικροχλωρίδα αποτελεί σημαντικό συστατικό του τοπικού οικοσυστήματος και προσθέτει στους παραγόμενους οίνους τυπικότητα και πολυπλοκότητα. Για το λόγο αυτό το ενδιαφέρον στρέφεται στην ανάπτυξη και τη βελτίωση της τεχνολογίας ζύμωσης με τη χρήση της ενδογενούς μικροχλωρίδας. Η προτίμηση για τους επονομαζόμενους οίνους «άγριας» ζύμωσης προβλέπεται να αυξηθεί στο άμεσο μέλλον, εξαιτίας της συνεχούς μετακίνησης των καταναλωτών από οίνους ευρείας κατανάλωσης σε οίνους υψηλής ποιότητας καθώς και σε προϊόντα που παράγονται με φυσικές διαδικασίες και ελάχιστες τεχνολογικές παρεμβάσεις. Στο πλαίσιο αυτό, τα τελευταία χρόνια παρατηρείται αύξηση των οργανικά καλλιεργούμενων σταφυλιών που απαιτούνται σήμερα για την παραγωγή οργανικού οίνου στην ΕΕ. Παρά το ότι η θέσπιση κανόνων για τα διάφορα στάδια της οινοποίησης βρίσκεται υπό διαβούλευση, αναμένεται ότι η παραγωγή οργανικού οίνου θα υποβληθεί σε περαιτέρω περιορισμούς. Μεταξύ άλλων ειδικές επισημάνσεις ετικέτας, όπως «παράγεται χωρίς την προσθήκη εμπορικών σκευασμάτων ζυμών» ή «παράγεται από ενδογενείς μικροοργανισμούς», θα προβλέπονται από την κοινή οργάνωση αγοράς. Ήδη, αρκετά εθνικά ή ιδιωτικά πρότυπα επιβάλουν αυστηρούς κανόνες για την παραγωγή οργανικών οίνων, συμπεριλαμβάνοντας την χρήση ενδογενών μικροοργανισμών αντί βιομηχανικών εναρκτήριων καλλιεργειών.

• < Προηγούμενο